ႏြမ္းလ်မိခင္ ဧရာဝတီသို႔…

ဧရာဝတီ
အတီအေတကာလ
ဟုိး…. ပေဝသဏီကတည္းက
တို႔ိဘဝေတြရဲ႕ မိခင္
တိို႔မိခင္ေျမရဲ႕ အသက္ေသြးေၾကာ
တို႔သေဘာအတိုင္းႏု
တို႔ျပဳသမွ်ခံစား
တို႔ရမ္းကားသမွ် သည္းခံ
တို႔ေပးတဲ့ ဒဏ္ဗရပြနဲ႔
မလွပေတာ့တဲ့သူ႔အသြင္
ဟိုး..
ယခင္ကာလေတြနဲ႔ယွဥ္ၾကည့္
အျမင္သိနဲ႔ေတာင္သိႏိုင္ပါရဲ႕
အိုဘဲ႔..
မိိခင္ဧရာဝတီ..၊
ေနျခည္ျပင္းျပင္းေအာက္မွာေရာ
မိုးေပါက္မိုးစက္ေတြထဲမွာေရာ
ႏွင္းဖြဲဖြဲၾကားမွာေရာ
ေဟာ..ၾကည့္..၊
သူ႔ပကတိရုပ္သြင္
ငယ္ရုပ္မဆင္ႏုိင္လင့္ကစား
သူအားရွိသေလာက္သူထမ္း
သူလွမ္းႏိုင္သေလာက္လွမ္း
ပန္းခ်င္သေလာက္ပန္း
ႏြမ္းခ်င္သေလာက္ႏြမ္း
အားကုန္ခမ္းသြားပ(ပါ)ေစ
သူ႔တာဝန္သူေက်တယ္ေနာ္..။
ေျမေပၚကစိမ္းျမျမစိုက္ခင္း
သူ႔ရင္တြင္းက ႏို႔ရည္နဲ႔ ပက္ဖ်န္းေပးတယ္၊
တစ္နယ္ကေနတစ္နယ္
ကူးသန္းကုန္စည္စလွယ္္
သူ႔ရင္ဘတ္ေပၚကေန သယ္ေပးတယ္၊
အေသးအမႊားကအစ
အၾကီးအမားအဆုံး
အားလုံးေသာ ေရသတၱဝါ
စားေရရိကၡာာအတြက္
သူထုတ္အံေပးရွာတယ္၊
ဒါနဲ႔တင္မက..
ညအေမွာင္ကိုခြင္း
ေန႔အလင္းအလား
ေရအားလွ်ပ္စစ္
သူျဖစ္ညွစ္ထုတ္ေပးရဦးမတဲ့
မေတာ္မတည့္လိုက္တာေနာ္..၊
ေၾသာ္… လူေတြ.. လူေတြ
အတၱအေမွာင္ဖုံးေနသူေတြ
ေဒါသအေရာင္ဖုံးေနသူေတြ
ေလာဘအမိုက္ဖုံးေနသူေတြ
ေမာဟ စရိုက္ဖုံးေနသူေတြ
ေသာက အမႈိက္ျဖဳန္းေနသူေတြ
ျမစ္ေရကိုကန္႔သပ္
စည္းတံတိုင္းအထပ္ထပ္ကာ
ၿမိဳ႕ရြာေတြေပ်ာက္
ေတာေတာင္ေတြေပ်ာက္
ေရေအာက္ေရာက္ကုန္ေရာ..၊
ေျပာရင္းဆိုရင္း
သတင္းဆိုးတစ္ခုလာျပန္ၿပီ
ျမစ္အညာဆီကတဲ့..၊
ေမခ၊မလိခ ျမစ္ႏွစ္စင္းရဲ႕အစပ္
ဧရာဝတီဖြားတဲ့အရပ္မွာ
ေရကာတာႀကီးေဆာက္ၾကမတဲ့..၊
အိုဘဲ့ ဧရာဝတီ
အသင့္ဦးေခါင္းသည္ကား
ေလာဘေသြး..
ေမာဟေသြး…
ေဒါသေသြး…
ေသာကေသြး..
အတၱေသြးတို႔ျဖင့္
ခ်င္းခ်င္းနီလတၱံ႔..၊
လူညံ့၊ လူ႔ဗာလ၊ လူမိုက္တို႔သည္ကား
ဆင္ျခင္တုံတရားမရွိ
ေမွ်ာ္ၾကည့္ႏိုင္စြမ္းအားနည္း
အမိုက္အမဲ လူပလီေတြ၊
မၾကံေကာင္းမစည္ေကာင္း
ကိုယ့္ေျခလက္ကို ျဖတ္ေရာင္း
ကိုယ့္အသက္ေသြးေၾကာကိုပိတ္
ကိုယ့္အရိပ္ကိုေဖ်ာက္
ကိုယ့္အေမာက္ကိုတိ
ကိုယ့္အသိကိုဖ်က္
ေခြးကတက္မွာေနဖို႔အေရး
ေပးဆပ္ရမယ့္ေၾကးက
သူ႔ကြ်န္ဘဝ၊ ဝကြ်န္ဘဝ
စိနကြ်န္ဘဝျဖစ္သြားမတဲ့
ဘယ့္ႏွယ့္ လုပ္ၾကမတုုံး..၊
ကယ္ၾကပါအုံး(ဦး)
ကူၾကပါအုံး(ဦး)ဗ်ာတုိ႔
ခင္ဗ်ားတို႔ကြ်န္ေတာ္တို႔
ေန႔ရက္ဆက္အသက္ရွင္သန္ဖို႔အေရး
ေပးဆပ္ခဲ့ကာလၾကာရွည္
အဆုံးအစမဲ့ ေက်းဇူးေတြရာခ်ီ
အို..
မိခင္ဧရာဝတီ..။
ေက်ာ္မင္းေဆြ