ခ်စ္သူ
ကုိယ္႔ခ်စ္ျခင္းျမစ္တစင္းမွာ
ဥပကၡာေတြနဲ႔ပဲ ေရခ်ိဳးဆင္းခဲ႔တယ္။
ျဖစ္နုိင္မယ္ဆုိရင္ တစ္ခါေလာက္ေတာ႔
“မုိက္မဲခြင္႔” ရခ်င္မိတယ္။
မင္းကုိ ခ်စ္မိေနေၾကာင္း ေျပာျပခ်င္တယ္။
မင္းမနက္ခင္းေတြတုိင္းအတြက္
ကုိယ္႔ရင္ဘတ္ထဲက ခ်စ္ျခင္းေတြကုိ
ထြန္းလင္းျပခ်င္မိတယ္။
ဒါေပမယ္႔…….
ဘ၀ဆုိတဲ႔ အသိနဲ႔ခ်ဳပ္တီးမူ႔ေတြရဲ႕ၾကား
ရင္ဘတ္ေတြသာ ေအာင္႔လာတယ္။
ေျပာင္းလဲျပင္ဆင္ခြင္႔မရွိတဲ႔
“စည္း” တစ္ေခ်ာင္းရဲ႕ေအာက္မွာ
ကုိယ္ အခါခါေသတယ္။
မင္းကုိခ်စ္မိတာကုိက ကုိယ္တည္ေဆာက္ခ်င္တဲ႔
နန္းေတာ္ တစ္ခုရယ္ပါ။
ဒါေပမယ္႔……….
စိတ္ကူးပင္လယ္ေတြ ေငြ႔ရည္ဖြဲ႔သေလာက္
လက္ေတြ႔က်က် တိမ္တုိက္တစ္ခုရဲ႕
ဘာသာေဗဒေတြကေတာ႔ မုိးေခါင္လြန္းတယ္။
ခ်စ္သူ
မင္းမသိနုိင္ရင္လည္း ေနပါေစေတာ႔………..
မင္းကုိ မျမင္ေတြ႕ရရင္လည္းေနပါေစေတာ႔……….
ဒီတစ္မုိးရိပ္ေအာက္မွာ မင္းရွိေနတယ္ဆုိတဲ႔
အသိေလးနဲ႔တင္
ကုိယ္႔အိမ္မက္ေတြ ျပီးျပည္႔စုံခဲ႔ပါျပီ။
ခိုင္နုငယ္
No comments:
Post a Comment